Hapje-sapje-to-go

Zoals het bestuur ons appte blijft het behelpen met het fietsen in clubverband. Dit was reden voor het bestuur om voor de leden een Hapje-sapje-to-go te organiseren op de picknickplaats aan de Herikerweg.
Dit keer moest ik dan ook mijn gebruikelijke wandeling op zondagmorgen, met mijn wandelmaat af zeggen en met de club “Fietsen met bitterballen”, ook alle lid van de wtc Markelo, op de mountainbike te stappen. “Fietsen met bitterballen” is een nevenactiviteit van “Sporten met bitterballen”, een club die op woensdagavond in de sporthal voetbalt.

Het was zondagmorgen in het centrum van Markelo, al erg druk met fietsers in een rood/zwart tenue. Je zag niet anders dan wtc-ers. Voor ons reden om goed in te plannen wanneer we bij de pauzeplaats aan zouden komen. Niet te vroeg, dat lijkt zo begerig en niet te laat dat alles al op is.
We fietsten richting Westerflier, in een rustig tempo om zo de basis te leggen voor het hogere tempo en gewenste tempo, halverwege en rest van de route. We werden dan ook al snel ingehaald door andere wtc-ers, maar wij hadden zo iets van ‘laat maar gaan, die halen we straks wel weer in’. Ook werden we vergezeld van twee andere wtc-ers, waaronder Mannie, die ook op woensdagmiddag fietst, en die ook eenzelfde strategie hadden. We voelden ons toen al snel op ons gemak.

Na het Westerflier ging het richting Noordijk en via Markvelde en achter Diepenheim langs richting Hapje-Sapje. We werden weer door twee andere groepen wtc-ers ingehaald, die een andere kortere route namen naar het pauzepunt. Inmiddels hadden we ons tempo opgevoerd en zo kwamen we al snel aan bij de Herikerweg. Het bestuur ontving ons heel gastvrij met frisdrank, een borrel en broodje gehaktbal. Dat was wel even wennen deze ballen, we waren normaliter veel kleinere balletjes gewend. Maar deze brachten wel eerder de calorieën op peil

Uiteraard werd het weer heel gezellig op de picknickplaats maar omdat duidelijk aangegeven was dat het ging om een activiteit “to go”, stapten we enigszins met tegenzin weer op de fiets. Voorzien van de bespaarde restenergie van de 1e helft van de route en de energie van “iso drinks” met red orange smaak, was de Herikerberg een peulenschilletje en waren we zo weer terug in Markelo.

Het was weer een bijzonder leuk initiatief van WTC Markelo en alle lof voor het bestuur. Het komt steeds dichterbij dat we weer met z’n allen kunnen fietsen, maar zullen nog effe geduld moeten hebben.