Start WTC 2023
Op zondag 15 januari stond de officiële aftrap gepland voor het nieuwe jaar van de WTC Markelo. Zolang konden de meesten niet wachten en daarom werd al op 8 januari gestart op het Kaasplein. De deelname met 11 deelnemers viel wel mee, omdat een grote groep leden een dag ervoor al had deelgenomen aan de ATB-tocht in Rijssen.
Alhoewel het jaar al een week oud was, is het toch heel attent elkaar de beste wensen te doen. Peter dacht hieraan en wenste allen “een mooi nieuw jaar”. Door sommigen werd er al snel opgemerkt dat dit niet meer mocht, want Driekoningen was al geweest . Maar ja elkaar “geen mooi nieuw jaar” wensen, komt ook niet amicaal over. Een ander merkte op dat wat hem betreft dit het hele jaar wel mocht. Dit namen we voor waarheid aan.
De wegkapiteins Barry en Brigitte stelden voor om een niet te groot rondje te doen en het bij 40 km te laten, omdat een aantal mensen zaterdag al had gefietst. Ook degene die niet aan de tocht in Rijssen hadden deelgenomen stemden van harte in met deze geste. Bert G. stelde zelfs nog voor om maar 25 km te fietsen, maar dat was dan weer zonde van alle goede voornemens om er een sportief jaar van te maken.
Het rondje zou in de omgeving van Markelo blijven en net buiten de bebouwde kom richting Stokkum bleek dat onze voorzitster nog niet goed in de make up zat. In derde positie fietsend werd zij door voorgangers van een flinke laag modder voorzien waarna ze er de rest van de dag tip-top bij liep.
Daarna kwamen we over de bekende single track tussen de Oude Borculoseweg en Diepenheimsedijk. Op de woensdag ervoor was wegkapitein Herman hier met MTB3 gevallen. Nu was dit op zich niet zo bijzonder, maar bleek er wel een concrete oorzaak. Na opgekrabbeld te zijn werd de singletrack namelijk geinspecteerd en was te zien dat er een wortel enkele centimeters boven het maaiveld uitstak, waardoor Herman uit zijn evenwicht werd gebracht en een flinke smak maakte. Hij hield er een dikkere pols en pijnlijke billen aan over. Bij het ter perse gaan van deze column was niet bekend of de pols weer in normale gedaante en kleur is teruggekeerd.
Brigitte leidde ons verder richting Westerflier. Het was uitgerekend daar dat het misging met de fietsband van Bert G. Hij zweert altijd bij een Vredesteinband, maar dit keer liet de binnenband het bij hoge uitzondering afweten. Maar geen probleem: kennis, kunde, reserveband band en patronen in speciale uierdoekjesverpakking waren voldoende aanwezig om de tocht te kunnen vervolgen. Echter, niet veel verder liep de band weer leeg. Zat er misschien toch een gaatje in de door de andere deelnemers beschikbaar gestelde reserveband of mist iemand een punaise die voor speciale doeleinden gebruikt kan worden? De net passerende wandelaarsters uit Markelo boden hun hulp aan, maar uiteindelijk is Bert toch alleen teruggelopen naar huis (ook een hele prestatie). Achteraf kreeg hij dan toch nog zijn zin en hoefde hij zelfs nog geen 25 km. te fietsen.
De route werd vervolgd via de Herikerberg, Friezenberg en Borkeld. Op deze mooie zondagmorgen passeerden we veel wandelaars die hun hond uitlieten. Honden in vele kleuren en maten, die we vredig konden passeren en ons niet aanvielen.
We sloten onze rit af bij de Kroon, waarbij we even contact opnamen met Bert om onze belangstelling te tonen en te vragen of hij al thuis was. Hij moest immers enkele kroegen passeren, die altijd weer voor oponthoud kunnen zorgen. Bert was al thuis, maar voelde zich op de een of andere manier (lees Bokbier) gedwongen om zich weer bij de ploeg te voegen. We konden deze rit met een hele mooie ervaring afsluiten: Toen Bert met de lekke band huiswaarts liep, was hij meerdere mensen tegengekomen, die hem een lift aanboden: een mooi en sociaal begin van het nieuwe jaar.